Bir Hikâyemiz Var Bizim
Eskiler eskiler! Onlar dünyanın şimdiki düzenini nasıl bilsinler. İki buçuk milyar insan zorunlu olarak tebdil-i mekân ediyor. Ferahlık neresinde? Herkes gittiği yeni toprakta ayakta durmaya çalışıyor. Bin bir aşağılamayla, hakaretle!
Bakarsın Bulutlar Gider
Birkaç hafta sonra kalkıp çıktım evden. Biz o evde… Güzeldi… Sonra yürüdüm uzun uzun. Göğe baktım. Bulutlar gidiyor. Salkım salkım bulutlar. Sonra çevreme baktım insanlar gidiyor. İnsanlar ve bulutlar hep giderler. Unutmuşum bunu yaşarken. Çok sadeydi her şey. Biliyordum. Ama yeniden farkına vardım. Farkına varmak da mühim bu dünyada.
O Kadar Uzun Sustum Ki
İnsan kendi varlığına neden aramadan edemez. Oysa hayat bazen kaçırdığımız çıkışlar, dönülmeyen sapaklar, yanlış girilmiş caddeler, fazla kalınmış sokaklar, yaprak kaplı kuru havuzlar.
